Ze is een warme, liefdevolle moeder en intens dol op haar dochtertje. Alleen is het meisje van tijd tot tijd ontroostbaar. Haar gehuil gaat dan door merg en been. En de oorzaak is vaak niet te achterhalen. Olivia voelt zich dan zo machteloos; voelt zich geen goede moeder…
Als Olivia vervolgens in frustratie en paniek schiet, moet zij direct weer denken aan dat ene moment. Dat moment jaren geleden, waarop zij het gehuil even niet meer aankon. Waarop haar man het van haar over heeft moeten nemen. ‘Ik kan niet eens mijn eigen kind troosten’, huilt ze. Dit gevoel is intens sterk.
Haar interne saboteur – de criticus – kraakt haarzelf enorm af. Ze denkt dat het aan haar ligt dat haar kindje zich niet veilig bij haar voelt. Dat zíj de oorzaak is van haar achterstand. Een enorm schuldgevoel verteert haar. Verergerd door eigen moeilijke ervaringen toen ze zelf een jong meisje was en zich niet geaccepteerd heeft gevoeld. ‘Hoe kun je dan een goede moeder zijn?’
We staan stil bij het beeld dat haar het meeste raakt
We gaan terug naar het moment van toen. En staan stil bij het beeld dat haar het meeste raakt. Dat het gevoel triggert een slechte moeder te zijn. Met EMDR brengen we het proces op gang om alle angsten in haar lichaam te doorvoelen.
Haar belemmerende overtuigingen maken plaats voor meer zelfvertrouwen. Dat zij haar dochter volwaardig accepteert. Juíst door wat ze zelf heeft meegemaakt. Dat precies zíj de juiste moeder is voor haar dochter.
We versterken haar innerlijke krachten, door zelf in het beeld te stappen. Door er te zijn voor de jongere versie van haarzelf in dat beeld. Zichzelf te troosten. Zodat zij vóelt dat haar emoties er mogen zijn.
Alle emoties mogen er onvoorwaardelijk zijn
Het vertrouwen in haarzelf als moeder groeit. Ze hoeft de emoties voor haar dochter niet altijd op te lossen. Olivia wil haar dochter de ruimte geven dat al haar emoties er onvoorwaardelijk mogen zijn. Net als die van haarzelf. Ze ervaart rust en durft weer op haar intuïtie te vertrouwen.
Je kinderen leren jou om hen dát te geven, wat je zelf soms ook het meeste nodig hebt.
Haar dochter huilt soms nog steeds ontroostbaar. Olivia kan er nu als betrokken moeder ‘gewoon’ voor haar zijn. Haar ‘merg en been’ nu gevuld met liefde. Voor hun allebei.