‘Ik weet het even allemaal niet meer. Niets lijkt me écht te boeien. Waar word ik nou blij van?’ Leona wil graag een nieuwe baan. Of misschien zelfs wel een eigen bedrijf, maar als ze nadenkt over opties slaat de twijfel toe. Wat vindt ze nou echt leuk? Om uit het hoofd te komen en je gevoel te volgen, is het goed om je ‘blije ik’ meer de ruimte te geven. Dit is de modus in jezelf waarin je plezier, vrijheid en ontspanning ervaart. Waarin je echt in het moment kunt genieten. Je weer gaat sprankelen. Vanuit daar kan je brein weer ideeën creëren en openstaan voor nieuwe dingen. Hoe werkt dat?
Leona heeft wel ideeën wat ze kan gaan doen om te ontspannen of plezier te ervaren, maar waar haalt ze de tijd vandaan? Ze voelt zich gevangen in haar gezin. Ze voelt zich vooral ‘moeder’ en mist de rollen zoals ‘partner’, ‘vriendin’ of ‘sensuele vrouw’. De moederrol slokt haar tijd, energie en aandacht op.
We gaan kijken naar haar onderliggende patroon. Wat zegt ze allemaal tegen zichzelf als ze tijd voor zichzelf wil maken? De veeleisende modus (je innerlijke saboteur) wordt op een stoel gezet. ‘Je moet altijd klaar staan’, ‘ik moet het allemaal zelf kunnen’, ‘ik mag mijn man niet belasten met de opvoeding voor de kinderen want hij werkt al zo hard’, ‘ik ben vorige week al gaan lunchen met een vriendin’, ‘wat ben ik toch ook egoïstisch’ en ga zo maar door.
Wat is het onderliggende patroon?
Als ze plaatsneemt op de stoel van haar ‘kleine ik’, mag ze voelen wat de veeleisende modus met haar doet. Ze voelt zich teleurgesteld, onbelangrijk, moedeloos. Gelaten neemt ze de boodschap van haar veeleisende modus aan. ‘Het is nou eenmaal zo’. De ander gaat voor en ze cijfert zichzelf wel weg. Alle energie zakt uit haar lichaam.
Ze mag plaatsnemen op de stoel van haar ‘wijze ik’, de gezonde volwassen modus in zichzelf. Ze mag opkomen voor haar ‘kleine ik’ tegen de veeleisende saboteur. Dit doet ze zachtjes. Ze kan het nog niet voelen in haar lijf. Ze voelt hoe haar veeleisende saboteur haar gevangen houdt.
Vaak is niet je gezin, maar jouw belemmerende overtuiging hetgeen je in de weg zit. Los van de vele taken en zorgen die je gezin met zich meebrengen. Je zit gevangen in jezelf.
Dit vraagt oefening, omdat zulke patronen hardnekkig kunnen zijn. Mindset herkennen, voelen wat het met je doet, hiervoor opkomen binnen jezelf en daadwerkelijk gaan doen. En zo steeds stapjes zetten; niet één keer, maar elke keer weer.
Het is elke keer weer een stapje zetten
Leona geniet steeds vaker van fijne momenten. Ze start binnenkort een nieuwe baan waarin ze vrijheid krijgt haar functie te creëren. En haar eigen bedrijf? Dat laat ze voor nu los. Eerst weer meer bij zichzelf komen. Zichzelf vrijmaken.
Waarin houd jij jezelf gevangen?