Deel twee van de reeks ‘De kracht van visualiseren‘
In deze reeks neem ik je mee in sessies die echt hebben plaatsgevonden. De verhalen zijn op waarheid gebaseerd.
De namen zijn gefingeerd.
Op de bank… nergens zin in… een lichte kater van gisteren. ‘Wat doet het er allemaal toe. Ik ben een niksnut. Het zal me toch nooit lukken.’ Ze is haar eigen bedrijf gestart als kunstenaar. En net wakker, een paar uur later dan gepland. ‘Wie wil er nou een schilderij van mij kopen? Ze vinden het vast niet mooi…’
Moniek zit op zo’n moment niet goed in haar vel. Integendeel. Al die gedachten in haar hoofd laten haar alleen maar ellendiger voelen. Dan is ze die dag tot weinig anders in staat dan bankhangen. Rondje hardlopen, een taakje in huis, iets doen wat je plezier geeft… het klinkt zo makkelijk om even iets te gaan doen, zodat je stemming verandert. Maar niet als je zo’n hardnekkige afkraker in je hoofd hebt die de zelf saboterende bankhanger activeert.
In de coachsessie geven we de afkraker een stoel. Een stem. Wat kan die kant tekeergaan! Ooit begonnen in de vorm van andere pubers die haar het leven zuur konden maken. Als meerdere leeftijdgenoten in je kindertijd nare dingen tegen je zeggen, kan het zijn dat je dat gaat geloven. Want waarom zouden ze anders zo naar tegen je doen? Dat snap je als kind nog niet.
We visualiseren zo’n puber, plaatsen haar op de stoel en gaan er mee in gesprek. Moniek voelt zich gesterkt. Wie neemt zo’n puber nou serieus? Ze kan de afkrakende gedachten zo meer buiten haarzelf plaatsen. Ze valt er niet meer mee samen. Ze vóelt de kracht en het zelfvertrouwen waar ze al die jaren nog niet bij kon. Hierdoor lukt het zichzelf te motiveren en ook bij een moeizamere start van de dag aan de slag te gaan.
De bankhanger en de puber krijgen ieder een eigen schilderij. Terwijl Moniek schildert, komen er meerdere aanvragen binnen. Ze krijgt het er maar druk mee. Hoe zij ontspant…? Juist! Heerlijk met een wijntje op de bank. Trots op zichzelf.
Dit blog is ook gepubliceerd in FEEM magazine