Af en toe kun je diep van binnen nog onzeker zijn. Je twijfelt of je wel zo goed bent als anderen denken dat je bent. Je bent bang door de mand te vallen als ze echt zouden zien hoe je de dingen doet.

De gebeurtenissen zijn geen grote trauma’s, maar die dagelijkse situaties die een ieder kan overkomen. Dat ene moeilijke gesprek. Of dat vervelende moment toen je klant of manager kritisch of ontevreden was. De onenigheid met een ander waar je nog steeds mee zit. Of die faalervaring waarover je maar blijft nadenken. Misschien was het werk een tijdje zo zwaar voor je dat je je machteloos voelde. Dat je veel stress of lichamelijke klachten ervaarde. Misschien ben je zelfs een tijdje overspannen geweest. Mogelijk heb je steun gemist vanuit je organisatie of je netwerk. Het zou ook kunnen dat dingen uit de privésituatie jou nog kunnen raken.

Over het algemeen gaat het wel goed met je. Maar soms, als je eraan terugdenkt, merk je dat het je nog verdrietig maakt. Je voelt je weer naar. Het raakt je nog. Misschien voel je tranen prikken of schiet je hartslag omhoog. Of je voelt onrecht, frustratie en boosheid; het is niet eerlijk hoe ze met je zijn omgegaan. Misschien is je vertrouwen geschaad. Of je zoekt de fout erg bij jezelf. Met schuldgevoelens en schaamte. Je vindt het niet fijn erover te praten met anderen. Bang dat ze je niet goed genoeg vinden. Bang dat je emotioneel wordt. Of dat je reactie overdreven is. Mogelijk ben je teleurgesteld of boos op jezelf. 

En dit alles maakt je ook onzeker. Die ene belemmerende overtuiging die alsmaar door je hoofd blijft spoken. Je twijfelt aan jezelf. 

Het kan zijn dat je verandering in je gedrag merkt.  Misschien word je voorzichtiger in de gesprekken die je voert, laat je minder van jezelf zien of neem je minder taken op je. Of je doet juist extra je best. Bang dat je het niet goed genoeg kan. Of mogelijk sluimert af en toe de angst dat je het niet aankan, dat je lichaam niet sterk genoeg zal zijn. Je baalt ervan en zou het liefst van die spanning of emoties af willen.